O niedowartościowaniu zakorzenionym tak głęboko w nas

- Pięknie wyglądasz!
- Ja? Nie, normalnie...

- Ale masz super sukienkę!
- Tak? Oj to nic takiego, kupiłam w lumpeksie...

- Świetny kolor szminki!
- A wybrałam pierwszy lepszy, akurat był w przecenie...

Brzmi znajomo? Ha! Co druga z nas odpowie w ten sposób - niepewnie, z wahaniem. Czy to wrodzona skromność, czy wręcz zakorzenione w nas niedowartościowanie? My naprawdę nie potrafimy docenić siebie, a na miły komplement, odpowiedzieć uśmiecham lub po prostu polskim słowem: "Dziękuję"? Takie proste, a zarazem dla większości tak trudne.

Często wszystko staramy się komplikować. Nie wierzymy w szczerość i bezinteresowność innych, szukamy drugiego dna. On był dla mnie miły, na pewno czegoś chce. I chore myśli krążą w naszej głowie. Uprośćmy sobie to nasze cholerne życie. Na co dzień tak się staramy, a gdy ktoś nas doceni zamiast się cieszyć, jesteśmy wielce zdziwieni, wręcz podejrzliwi. Nauczmy się przyjmować komplementy. Mało tego, sprawiajmy, żeby inni poczuli się lepiej w naszym towarzystwie. Bądźmy dla siebie mili, zauważajmy choćby najmniejsze zmiany w wyglądzie, zachowaniu, podejściu do życia i komentujmy je. Szczere, życzliwe słowa zmieniają nasze samopoczucie. To naprawdę ważne, aby w życiu czuć się akceptowanym i docenianym. Należy zrozumieć: staram się, pracuję nad czymś - należy mi się pochwała. Koniec, więc z przesadną skromnością. Wyjdźmy z cienia i czerpmy przyjemność ze słów płynących w naszym kierunku.
Teraz zadanie dla Was, pierwszej napotkanej osobie powiedzcie coś miłego.
A może w tym samym pokoju jest z Wami druga połówka? Sprawcie, żeby poczuła się doceniona.
Mopsy bez użycia słów potrafią być dla siebie nawzajem miłe, bierzmy z nich przykład.

Kurtka, spodnie: Zara     T-shirt: Mango    Koszula: Pull&Bear   Buty: Adidas